گوگان شهری با پیشینه‌ای کهن، اما گرفتار در حصار بی‌توجهی‌ها

به گزارش رضا حلیمی– خبرنگار پایگاه خبری صدای گوگان، گوگان، این دیار کهن و بااصالت، سالیان درازی است که جایگاه فرهنگی، علمی، دینی و تاریخی خود را در دل آذربایجان و ایران تثبیت کرده است. شهری که نه‌تنها به‌لحاظ قدمت و هویت فرهنگی، بلکه به‌سبب نقش‌آفرینی‌هایش در حوادث مهم کشور، به‌ویژه دوران انقلاب اسلامی، شایسته احترام، توجه و حمایت جدی از سوی مسئولان محلی و کشوری است.

با این حال، متأسفانه در سال‌های اخیر، مجموعه‌ای از بی‌توجهی‌ها و کم‌کاری‌ها موجب شده است تا گوگان با مشکلاتی اساسی دست‌وپنجه نرم کند؛ مشکلاتی که نه‌تنها روند توسعه این شهر را کند کرده‌اند، بلکه در شأن جایگاه مردمان فرهیخته و فهیم آن نیز نیست.

آدرس پستی اشتباه، نماد نادیده گرفتن هویت شهری

یکی از این بی‌توجهی‌های تلخ، درج نام خیابان گوگان به‌جای شهر گوگان در بسیاری از مکاتبات رسمی و مدارک هویتی است. این در حالی است که گوگان از نظر ساختار شهری، جمعیتی، اداری و تاریخی به‌طور کامل واجد عنوان “شهر” است. جای تعجب و تأسف است که هنوز برخی نهادهای ملی، این شهر را در اسناد رسمی به‌عنوان یک خیابان ثبت می‌کنند، که این خود لطمه‌ای بزرگ به اعتبار اداری و اجتماعی شهر و شهروندان آن وارد کرده است. با پیگیری‌های شورای اسلامی شهر، بخشی از این مشکل رفع شده، اما همچنان در مواردی نظیر کارت سوخت، کارت خودرو و آدرس‌های پستی این نقیصه پابرجاست.

آب ناسالم؛ بحرانی که هر سال تکرار می‌شود

موضوع دیگر که دغدغه‌ای جدی برای ساکنان گوگان به‌شمار می‌رود، کیفیت نامطلوب آب شرب در فصول گرم سال است. با آغاز بهار و به‌ویژه در تابستان، ساکنان با افت کیفیت و کمیت آب مواجه می‌شوند؛ مسئله‌ای که نه‌تنها سلامت عمومی را تهدید می‌کند، بلکه شأن و حرمت یک شهر تاریخی و برخوردار از تمدن کهن را زیر سؤال می‌برد.

ورودی بسته؛ قفل شدن دروازه پیشرفت شهر

مسئله مهم دیگر، بسته بودن ورودی اصلی شهر در محدوده سه‌راهی گوگان است. سال‌هاست که این مسیر اصلی، که ورودی نمادین و عملکردی شهر محسوب می‌شود، مسدود شده و علی‌رغم اعتراض‌های مکرر مردم، رسانه‌ها و فعالان اجتماعی، هنوز اقدامی مؤثر برای بازگشایی آن صورت نگرفته است. چنین وضعیتی نه‌تنها به‌لحاظ بصری و روانی برای شهروندان ناخوشایند است، بلکه مانعی جدی برای رشد گردشگری، حمل‌ونقل و اقتصاد محلی به‌شمار می‌رود.

گوگان، فقط یک شهر نیست؛ گنجینه‌ای از هویت ایرانی-اسلامی است

شایسته نیست که شهری با چنین ظرفیت‌هایی در ابعاد مختلف علمی، تاریخی، مذهبی، ادبی، هنری و طبیعی، این‌چنین با بی‌مهری و بی‌توجهی مواجه شود. گوگان با تقدیم شهدا و لاله‌های سرخ به میهن، دین خود را به انقلاب ادا کرده است و حال نوبت مسئولان است که دین خود را به این دیار ادا کنند. معرفی سوغات‌های محلی مانند باقلوای گوگان، میراث‌های فرهنگی، جاذبه‌های طبیعی و مردمان اصیل آن باید در اولویت برنامه‌های توسعه‌ای قرار گیرد؛ نه اینکه حتی در ساده‌ترین مسائل نیز همچنان شاهد عقب‌ماندگی و بی‌توجهی باشیم.

خطاب به مسئولان: وعده کافیست، عمل کنید

این نوشته، فریاد دل مردمی است که سال‌هاست صبورانه مشکلات را تحمل کرده‌اند. از مسئولان محترم، چه در سطح محلی و چه ملی، انتظار می‌رود که با نگاه واقع‌بینانه‌تری به ظرفیت‌ها و مشکلات گوگان بنگرند و از شعار و وعده فراتر رفته، اقدام عملی و ملموس انجام دهند. اگر به توانمندی‌های این شهر باور ندارید، لطفاً فضا را برای کسانی که با جان‌ودل حاضر به خدمت‌اند باز بگذارید و بیش از این، فرصت‌های طلایی توسعه را از گوگان و مردمانش دریغ نکنید.

کلام آخر

آنچه امروز شاهد آن هستیم، تنها چند مشکل زیرساختی نیست؛ بلکه جراحتی است بر پیکر تاریخی و هویت‌دار گوگان. از تغییر نام شهر به خیابان، تا آب ناسالم و ورودی بسته، همه و همه مصداق بارز غفلت و بی‌توجهی‌اند. بیایید پیش از آنکه دیر شود، با تصمیماتی مدبرانه و اقداماتی جهادی، اعتبار از دست رفته این دیار را به آن بازگردانیم.